Η Ευαγγελική Εκκλησία που είναι κοντά στο σπίτι μου δεν είναι καινούρια. Την θυμάμαι χρόνια τώρα δίπλα στο πάρκο που έπαιζα μικρός. Για μας τότε ήταν κάτι το άγνωστο. Οι γιαγιάδες μας, πάντα και μόνο λυτρωμένες μέσω της ελληνορθόδοξης παράδοσης, αν και δεν μας είχαν αναφέρει κάτι συγκεκριμένο, άφηναν να εννοηθεί ότι πρόκειται μάλλον για χώρο συνάθροισης σχισματικών φίλων του εωσφόρου. Εμείς την βρίσκαμε έτσι και αλλιώς πάντα κλειστή αφού οι ώρες που λειτουργούν είναι σχετικά λίγες. Πάντα μου έκανε εντύπωση το κτίριο που ήταν τόσο διαφορετικό από τις «δικές μας» εκκλησίες, αυτό όμως που πραγματικά με εξόργιζε ήταν η επιγραφή που βρίσκεται πάνω από την είσοδο.

«Ετοιμάσθητι να απαντήσης τον θεό σου».

Τα ελληνικά δεν ήταν το δυνατό μου σημείο (η τραγωδία είναι ότι ούτε τώρα είναι, αν και σε δεύτερη σκέψη δεν ξέρω αν έχω δυνατά σημεία…). Το αποτέλεσμα είναι ότι παρερμηνεύοντας τα λόγια της γραφής αναρωτιόμουν έξαλλος: «Δηλαδή, τι θα με ρωτήσει? Και αν δεν ξέρω να απαντήσω στην ερώτηση που θα μου θέσει τι θα γίνει? Θα καταδικαστώ επειδή δεν ξέρω να απαντήσω? Και τι Θεός είναι αυτός που θα με κρίνει κάνοντας μου τεστ γνώσεων?»

Δεν είχα αντιληφθεί ότι πρόκειται για μια πρόσκληση σε ενάρετη ζωή ώστε όταν θα έρθει ή ώρα να «συναντήσω» τον Θεό μου να είμαι έτοιμος και με τις καλές μου πράξεις να κερδίσω μια θέση δίπλα του.

Όπως έμαθα μετά από κάποιο site, αυτά τα λόγια «…τα είπε στο λαό Ισραήλ ο Θεός με το στόμα του προφήτη Αμώς. Ήταν μια εποχή που ο λαός αυτός βρισκόταν σε κατάσταση αποστασίας. Είχε, κατά ένα μεγάλο μέρος εγκαταλείψει τον αληθινό Θεό και παρασυρθεί στην ειδωλολατρία. Ο Θεός όμως δεν έπαυσε να τον αγαπάει και να θέλει την επιστροφή του. Γι΄ αυτό και σήκωσε ένα απλό άνθρωπο, ένα βοσκό, τον Αμώς, στον οποίο έδωσε το Πνεύμα Του και τον έκανε προφήτη, και τον έστειλε να καλέσει το λαό Ισραήλ σε μετάνοια και επιστροφή…».

Ακόμα μαθαίνω ότι «…Ο Αμώς είναι ένας βοσκός και έζησε στο Νότιο βασίλειο του Ιούδα, αλλά κλήθηκε για να προφητέψει εναντίον του Ισραήλ στα βόρεια. Ο Ισραήλ βρισκόταν στην οικονομική και πολιτική ακμή του και ζούσε με πολυτέλεια και άνεση. Μια δυνατή αίσθηση ευημερίας κρατούσε τους ανθρώπους μακριά από την αληθινή τους πνευματική κατάσταση. Είχαν διαφθαρεί και παραδοθεί στην υποκρισία, λαιμαργία, ειδωλολατρία, και αδικία. Χαρακτηρίζονταν από πλούτο, ηθική χαλαρότητα και θρησκευτική αδιαφορία. Ο Αμώς με θάρρος κατάγγειλε τις αμαρτίες του Ισραήλ και ανάγγειλε την κρίση του Θεού. Για να κερδίσει την προσοχή των ανθρώπων του Ισραήλ, ο Αμώς άρχισε με το να αναγγέλλει την κρίση του Θεού στις γύρω περιοχές συμπεριλαμβανομένου του Ιούδα στα νότια. Όταν ο Αμώς κατάγγειλε τις αμαρτίες των εχθρικών φυλών (και τις αμαρτίες του Ιούδα) σίγουρα οι κάτοικοι του Ισραήλ χάρηκαν. Αλλά όταν ο Αμώς έστρεψε την προσοχή του στις αμαρτίες του Ισραήλ, τότε δεν μάσησε τα λόγια του. Κατέκρινε τον πλούσιο που ζούσε με πολυτέλεια και εκμεταλλευόταν τον φτωχό. Κατάγγειλε τις θρησκευτικές τους τελετές που έκαμαν ως απόπειρα για να καταπραΰνουν τον Θεό…»

Δεν ξέρω…

Μαθαίνοντας την αλήθεια πίσω από την επιγραφή δεν έγινα και πολύ περισσότερο αισιόδοξος για το μέλλον μου. Πάλι αναρωτιέμαι τι είδους Θεός είναι αυτός που περιγράφεται στις γραφές. Είναι έτοιμος να σε κρίνει μετρώντας την αφοσίωση σου σε αυτόν και βάζοντας στην ζυγαριά την προσκόλληση στο καλό όχι ως υποχρέωση και αυτονόητο κώδικα συγ-χώρεσης  με τους συνανθρώπους σου, αλλά ως αποτέλεσμα του φόβου για την τελική κρίση?

Τα χρόνια έχουν περάσει, δεν είμαι πια θυμωμένος μαζί του ούτε ζητώ αποδείξεις για την ύπαρξη του. Δεν ξέρω αν υπάρχει και καμιά φορά ζηλεύω αυτούς που τον νιώθουν μέσα τους, εγώ όμως έχω αποφασίσει πια. Θέλω οι πράξεις μου να γίνονται (όσο μπορώ) με γνώμονα τον άνθρωπο και αυτόν τον κώδικα που περιγράφω παραπάνω. Αν είναι να έρθει και η «θεϊκή εύνοια» καλώς να ορίσει…