Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ποτέ παρακολουθήσει την πορεία του Steve Jobs, του ηγέτη της Apple. Πριν λίγες μέρες διάβαζα εντυπωσιασμένος για τον εκπληκτικό αυτό άνθρωπο, τον εμπνευσμένο ηγέτη, τον πανέξυπνο μαρκετίστα, τον πρωτοπόρο της τεχνολογίας που ήθελε να άλλαξε τον κόσμο και ίσως και να τα κατάφερε.

Προφανώς τα προϊόντα που ανέπτυξε είναι μέρος της ζωής μου και ας μην έχω Mac ή iPhone. Από ό,τι έχω διαβάσει, έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του οικιακού ηλεκτρονικού υπολογιστή, είναι ο εφευρέτης του mp3 player με το οποίο πηγαίνω για τρέξιμο, ενώ σίγουρα είναι θαυμαστό το επίτευγμα να έχεις μια συσκευή, όπως το iPhone, που σου επιτρέπεις να έχει internet εν κινήσει.

Δυστυχώς, αυτός ο τόσο προικισμένος άνθρωπος πεθαίνει από καρκίνο και πριν μερικές μέρες ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την εταιρία του. Ρίχνοντας μια ματιά στο βιογραφικό του και στις μνημειώδεις φράσεις του, θα δεις το απαύγασμα του αμερικανικού ονείρου. Ο περιθωριακός αλλά έξυπνος νέος που, αν και φτωχός και χωρίς ακαδημαϊκή εκπαίδευση, τα καταφέρνει βάζοντας τα γυαλιά στους άλλους, που ναι μεν προετοιμάστηκαν «θεσμικά» για την επιτυχία αλλά ήταν ιδιαιτέρα μαλθακοί και ανόρεκτοι…

Εμπνεόμενος από αυτό το όνειρο, συμβούλευε τους νέους «να μην καταταγούν στο ναυτικό αλλά να γίνουν πειρατές», και «να μείνουν πάντα πεινασμένοι». Όχι άσχημα για όσους ψάχνουν πάντα το καινούριο και πιστεύουν ότι ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.

Κάθε μάχη όμως (ακόμα και αυτή του καλού με το καλύτερο) έχει θύματα. Πράγματι, ο Jobs άλλαξε τον κόσμο, αντικατέστησε το παλιό μου Walkman με MP3 player, άλλαξε τον τρόπο που λειτουργεί η γραφιστική και έδωσε σε όλους τη δυνατότητα να είναι «συνδεδεμένοι». Όπως το καταλαβαίνω εγώ μιλάμε για ένα κόσμο που είναι βουτηγμένος στην ενημέρωση αλλά όχι στην μόρφωση, (στην πιο βαρυσήμαντη ομιλία του δήλωσε εξάλλου ότι το γεγονός ότι παράτησε το πανεπιστήμιο ήταν από τα καλύτερα πράγματα που του έχουν συμβεί). Συνεχώς διάσπαρτοι πνευματικά, χωρίς εμβάθυνση, έρμαιοι της εικονικής πραγματικότητας που άλλοι θα έχουν επιλέξει για εμάς. “Πρεζάκια” της επικαιρότητας που θα μοιραζόμαστε τις ανησυχίες μας για τον εαυτό μας και τους οικείους μας, με ένα συνεχές άγχος για τις μετοχές της Wall Street, τους σεισμούς στην άλλη άκρη της γης και τα ρομάντζα κάποιας εξωτικής βασιλικής οικογένειας.

Πίστεψε σε μια ζωή που επιτάσσει να μην χαίρεσαι και να μην ηρεμείς με το καλό, να ψάχνεις σαν εξαρτημένος αενάως το καλύτερο και να μην εκτιμάς ποτέ αυτό που έχεις. Σε μια διεστραμμένη πορεία, που επιβάλει στον άνθρωπο να πηγαίνει μόνο μπροστά.

Η πορεία προς τα μπρος και η πείνα δύσκολα παίρνουν αιχμάλωτους. Στην πορεία του, από ό,τι διαβάζω, απέκτησε μετοχές αξίας κάποιων «απειροεκατομμυρίων» δολαρίων, περιουσία που, κατά την γνώμη μου, είναι εντελώς χυδαίο να κατέχεται από ένα και μόνο ανθρώπινο ον, ενώ παράλληλα στα εργοστάσια της Κίνας που φτιάχνονται τα τεχνολογικά αυτά αριστουργήματα, ο κόσμος δουλεύει σαν σκλάβος όλη μέρα για ένα κομμάτι ψωμί. Αυτό όμως είναι λογικό αν είσαι πειρατής. Όταν κουρσέψεις εφαρμόζεις τους δικούς σου κανόνες.

Ας είναι ένα καλύτερο μέρος αυτό που πηγαίνει, θα μου λείψει, όπως μου λείπουν πάντα οι ευφυής άνθρωποι που τόσο θαυμάζω. Άλλο ένα σπαταλημένο ταλέντο, που έθεσε εαυτόν στην υπηρεσία όχι ενός καλύτερου κόσμου αλλά ενός κόσμου που ο καθένας σκέφτεται τον εαυτό του και ό,τι προσφέρει, το κάνει με σκληρό αντάλλαγμα.

Αλλά όπως λένε και οι αμερικάνοι “No remorse, no regrets”. Εξάλλου, πόλεμο έχουμε.