Όταν πηγαίνεις να ακούσεις κάποιον να μιλά για ιστορία τέχνης τι περιμένεις συνήθως; Υποθέτω να δεις έργα τέχνης και να μάθεις πράγματα. Σκέφτομαι ότι ποτέ η μνήμη μου δεν λειτουργεί όπως θα ήθελα, οπότε όταν καλούμε να φτιάξω εκπαιδευτικά προγράμματα, πάντα έχω στο νου ότι δεν θα έχει κανένα νόημα να φορτώσω τους πάντες με πολλές πληροφορίες, ημερομηνίες και ονόματα. Προφανώς θα υπάρξουν και αυτά  αλλά ο στόχος μου είναι αλλού. Να προσπαθήσω να «απευθυνθώ άμεσα στο νευρικό τους σύστημα». Πιο απλά να στοχεύσω στην καρδιά και όχι στο μυαλό. Όπως ακριβώς κάνει και ένα έργο τέχνης «που σέβεται τον εαυτό του».

Φέτος λοιπόν, στο Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη θα παρουσιάζω σε παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου δυο εκπαιδευτικά προγράμματα. Ονομάζονται, «Είναι τέχνη τώρα αυτό;» και «Όταν μας ρωτούσαν ποιοι είμαστε, εμείς απαντούσαμε ότι είμαστε Βυζαντινοί».

Είναι απλό. Είσαι γονιός ή εκπαιδευτικός στην Αττική; (Έλα και από το Σουφλί αλλά υποθέτω ότι θα είναι υπέρογκα τα μεταφορικά.) Κατεβάζεις τα εκπαιδευτικά προγράμματα που διοργανώνει δωρεάν το Ίδρυμα από «αυτόν εδώ τον σύνδεσμο».

Ρίχνεις μια ματιά και επιλέγεις αυτό που σου αρέσει. Ελπίζω μέσα σε όλα, να σου αρέσει και κάποιο από τα δύο που εισηγούμαι εγώ (είπαμε, «Είναι τέχνη τώρα αυτό;» ή/και «Όταν μας ρωτούσαν ποιοι είμαστε, εμείς απαντούσαμε ότι είμαστε Βυζαντινοί»). Μπορείς να τα βρεις στον παραπάνω σύνδεσμο, πατώντας στα «προγράμματα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης», στην σελίδα 44.

Το προτείνεις στο σχολείο σου και αν συμφωνούν, επικοινωνεί κάποιος υπεύθυνος από το σχολείο με το ίδρυμα, προκειμένου μία ή και περισσότερες τάξεις να «μπαρκάρουν» για Πειραιά προκειμένου να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα. Οι αιτήσεις γίνονται μέχρι τις 19 Οκτωβρίου 2012.

Έχουμε και ωραία θέα. 🙂

Υ.Γ.

Παρακάτω  θα βρεις μια σύντομη παρουσίαση των προγραμμάτων.

«Είναι τέχνη τώρα αυτό;»

Σκοπός του προγράμματος, είναι να έρθουν οι μαθητές σε επαφή με τη σύγχρονη τέχνη. Ένα συναρπαστικό όσο και ετερόκλητο ταξίδι στην εικαστική δημιουργία του 20^ου και του 21^ου αιώνα. Ο τρόπος που η τέχνη και η θεωρία της, επηρεάζει την καθημερινότητα μας μέσω της λαϊκής κουλτούρας. Η ζωγραφική, η τέχνη του δρόμου, οι εικαστικές εγκαταστάσεις, τα δρώμενα, τα video clip, το D.I.Y, η μουσική, το σινεμά ερασιτεχνικής αισθητικής και η τηλεόραση. Μέσα από την προβολή εικόνων ζωγραφικής, γλυπτικής, μουσικών βίντεο κλιπ και αποσπασμάτων από ταινίες, αλλά κυρίως μέσω ζωντανού διαλόγου, οι μαθητές έρχονται σε επαφή με την θεωρία και την πρακτική της τέχνης όπως αυτές αποκαλύπτονται ανά τους αιώνες, ενώ παράλληλα εξετάζουμε το πώς αυτή η παράδοση αλληλεπιδρά με τα έργα διάσημων καλλιτεχνών της σύγχρονης εικαστικής και μουσικής σκηνής.

«Όταν μας ρωτούσαν ποιοι είμαστε, εμείς απαντούσαμε ότι είμαστε Βυζαντινοί»

Η φράση του James Warhola: (ανιψιού του «πάπα» της Pop Art Andy Warhol) «Όταν μας ρωτούσαν ποιοι είμαστε, εμείς απαντούσαμε ότι είμαστε Βυζαντινοί» είναι η αφορμή για ένα μεγάλο ταξίδι από την τέχνη των βυζαντινών χρόνων έως το σήμερα. Πάλι με την χρήση των πολυμέσων αλλά κυρίως με τον ζωντανό διάλογο, τα παιδιά θα έχουν την δυνατότητα να έρθουν σε επαφή όχι με την «ιστορία της βυζαντινής τέχνης» αλλά με την κοσμοθεωρία της και τον τρόπο που αυτή αλληλεπιδρά με το σήμερα. Θα είναι μια ευκαιρία να ανασύρουμε μια ξεχασμένη θέαση του κόσμου και να και να δούμε τις διαφορές της, με την «δυτική θέαση των πραγμάτων». Θα ψάξουμε να βρούμε «τι ενώνει και τι χωρίζει» μια βυζαντινή εικόνα και μια εικόνα ενός ζωγράφου της αναγέννησης και να αναρωτηθούμε αν η ζωγραφική του Ντα Βίντσι είναι πιο «αληθινή» από αυτή του Θεοφάνη από την Κρήτη. Ίσως έτσι, να μάθουμε αν ο τρόπος που έβλεπαν τον κόσμο οι βυζαντινοί μπορεί να μας βοηθήσει να δούμε αλλιώς την τέχνη και την ζωή σήμερα.