Τις σημαίες τις λατρεύω!

Τόσο πολύ, που συχνά τις ζωγραφίζω. Με γοητεύει το σχήμα τους επάνω στο κοντάρι, ο τρόπος που κουνιούνται στον αέρα, ο τρόπος που ξεφτίζουν γλυκά στην άκρη με το πέρασμα του χρόνου, ο τρόπος που ξεβάφουν με τον ήλιο και βρομίζουν από το καυσαέριο. Υποθέτω όμως όχι μόνο γι’ αυτούς τους λόγους, τις λατρεύω και για το συμβολισμό τους. Περιγράφουν το «εμείς», που μπορεί να είναι επίπλαστο ή παραπλανητικό αλλά βοηθάει στη δημιουργία δεσμών, τόσο απαραίτητων για να είναι η ζωή πραγματικά ανθρώπινη.

Τις σημαίες τις σιχαίνομαι!

Τόσο πολύ που συχνά τις ζωγραφίζω. Αυτό συνήθως το παθαίνω όταν τις βλέπω τοποθετημένες σε μέρη, που θεωρητικά έχουν μπει για να δοξαστούν. Εκεί καταλαβαίνω ότι η χρήση τους είναι κυρίως για να μας διαχωρίζουν από το «άλλο», όχι για να προβάλουν το «εμείς» αλλά να βάλουν τη διαχωριστική γραμμή με το απέναντι. Ένα «απέναντι» που συνήθως περιγράφεται ως κατώτερο ή απεχθές.

Οι σημαίες είναι τόσο όμορφες αλλά και τόσο κακοφορεμένες.

Σκεφτόμουν τις προάλλες ότι υπάρχουν και καλά νέα. Απ’ ό,τι φαίνεται η όποια προσπάθεια της τρόικας για την οικονομία (και την κοινωνία) αρχίζει να αποδίδει. Αν έχω καταλάβει καλά, προσπαθούν να επιτύχουν ενός είδους εσωτερικής υποτίμησης. Ρίχνοντας τους μισθούς και τις συντάξεις, να μπορέσουν να ρίξουν και τις τιμές των προϊόντων, ώστε τα αγαθά να φθηνύνουν. Διόλου ευκαταφρόνητος στόχος, να φθηνύνουν τα υλικά αγαθά χωρίς να χάσουν την αξία τους τα πνευματικά (υποθέτω).

Τις προάλλες, καθώς ταξίδευα με το φέρι για την Σαλαμίνα, πήρα το πρώτο δείγμα αυτής της επιτυχίας. Υλικά και πνευματικά αγαθά, ιδέες και αντικείμενα γίνονται ένα. Η ευκαιρία χτυπάει την πόρτα. Τώρα και τα δύο έρχονται σε καλύτερη τιμή. Μπορούν να πουληθούν (ή να «αξιοποιηθούν» νομίζω είναι πιο εύηχο) με πιο πρόσφορο τρόπο.

Λίγες μέρες πριν την 25^η Μαρτίου ο κύριος της φωτογραφίας προσπαθούσε να περάσει ανάμεσα από τα βρόμικα, στριμωγμένα αυτοκίνητα, πουλώντας σημαίες.

Τυλιγμένος σε μια απ’ αυτές φώναζε:

«Ορίστε, η μεγάλη μας σημαία μόνο τρία ευρώ και η μικρή ένα!»

«Η μεγάλη μας σημαία, για να στολίσετε το μπαλκόνι σας, τώρα έχει μόνο τρία ευρώ και η μικρή με ξύλινο κοντάρι, για να τη βάλετε στο μηχανάκι ή στο αυτοκίνητο, μόνο ένα!»

«Πάρτε τη μεγάλη μας σημαία κύριε μου. Είναι το μόνο που μας έχει απομείνει. Μόνο για τρία ευρώ».

Ακούγεται ευκαιρία…