Οι αδιάφθοροι του κινηματογράφου.
Δεν είναι καμία πρωτοτυπία να επαναλαμβάνεις την ρήση του Πικάσο για τους καλλιτέχνες, ότι δηλαδή οι κακοί αντιγράφουν ενώ οι καλοί κλέβουν.
Έβλεπα χθες τους «Αδιάφθορους» του Ντε Πάλμα όπου υπάρχει η γνωστή σκηνή με τα παιδικό καρότσι που πέφτει από τα σκαλιά, στον σταθμό του τρένου. Ο Ντε Πάλμα δεν προσπάθησε να το κρύψει ή να το καμουφλάρει. Δήλωσε χωρίς περιστροφές ότι αυτή η σκηνή είναι ο τρόπος του να αποδώσει τιμή στο «Θωρηκτό Ποτέμκιν» και στον Αϊζενστάιν που τόσο θαυμάζει, «διασκευάζοντας» την επίσης πασίγνωστη σκηνή με το καρότσι στα σκαλιά της Οδησσού. Η σκηνή του Ντε Πάλμα πιο «Αμερικάνικη» πιο στρογγυλεμένη σε αντίθεση με την κοφτή του Σοβιετικού Αϊζενστάιν είναι σαφώς προσαρμοσμένη στο πιο ελαφρύ κλίμα της ταινίας του.
Επίσης δεν είναι πρωτοτυπία να αναφέρεις ότι δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη και ένα από τα χαρακτηρίστηκα των μεγάλων καλλιτεχνών είναι η αυτοσυνείδηση προς τούτο. Να ξέρεις τι σου αρέσει και από πού πρέπει να πάρεις για να συμπληρώσεις το όραμα σου. Αρκεί βέβαια να έχεις τέτοιο…
http://www.youtube.com/watch?v=euG1y0KtP_Q